کاهش ردپای کربن مزیت شماره ایرلندر محسوب می شود. در شرایطی که سفر با این هواگرد اندکی بیشتر از یک هواپیمای عادی طول می کشد اما کیفیت سفر با آن بسیار بهتر خواهد بود.

به گزارش نیمروزخبر و به نقل از پایگاه خبری برترین ها، جزئیاتی جدید درباره بزرگ‌ترین هواگرد جهان یعنی ایرلندر ۱۰ منتشر شده است که از کابین جادار با پنجره‌هایی از کف تا سقف و فضای پای بسیار زیاد برای مسافران حکایت دارد؛ و این هواگرد تا حد زیادی دوستدار محیط زیست خواهد بود.

شرکت بریتانیایی هایبرید ایر وهیکلز (Hybrid Air Vehicles) به تازگی تصاویری مفهومی را از فضای داخلی کشتی هوایی خود منتشر کرده است که ۲۹۹ فوت (۹۱ متر) درازا و ۱۱۲ فوت (۳۴ متر) پهنا دارد. این هواگرد ظرفیت حمل حدود ۱۰۰ نفر را دارد. اما به جای آن که مسافران در فضایی کوچک فشرده شوند، افرادی که با ایرلندر سفر خواهند کرد می‌توانند به واسطه پنجره‌هایی بلند از مناظر اطراف لذت برده و از فضا و جای پای شبیه کلاس تجاری جت‌های مسافری برخوردار باشند.

انتظار می‌رود ایرلندر در سال ۲۰۲۵ وارد خدمت شود و شرکت هایبرید ایر وهیکلز فکر می‌کند که به واسطه افزایش راحتی و ۹۰ درصد انتشار گاز‌های گلخانه‌ای کمتر می‌تواند خیلی زود جت‌های مسافری معمول را در برخی مسیر‌های پروازی کوتاه به چالش بکشد.

به گفته مقامات شرکت، کاهش ردپای کربن مزیت شماره ایرلندر محسوب می‌شود. در شرایطی که سفر با این هواگرد اندکی بیشتر از یک هواپیمای عادی طول می‌کشد، اما کیفیت سفر با آن بسیار بهتر خواهد بود.

ایرلندر به واسطه استفاده از یک بالون عظیم هلیومی برای پرواز گزینه‌ای بسیار سبزتر از یک هواپیمای مسافری عادی است. در مقابل، هواپیما‌ها پیش از آن که بال‌ها بتوانند نیروی بالابر را فراهم کنند نیازمند تولید نیروی قابل توجه توسط پیشرانه‌ها هستند.

زمانی که در هوا قرار بگیرد، کشتی هوایی ایرلندر به چهار پروانه برای حرکت متکی است. در نسل نخست، دو پروانه از پیشرانه‌هایی که نفت سفید می‌سوزانند، نیرو می‌گیرند و دو پروانه دیگر توسط موتور‌های الکتریکی به گردش در می‌آیند که موجب کاهش بیشتر انتشار کربن توسط این هواگرد می‌شود. تا سال ۲۰۳۰، شرکت هایبرید ایر وهیکلز انتظار دارد که نسخه تمام الکتریکی ایرلندر را ارائه کند.

به جای باتری‌های معمول، سلول‌های سوختی هیدروژن مایع نیروی مورد نیاز موتور‌های الکتریکی ایرلندر را تامین خواهند کرد. هیدروژن مایع می‌تواند انرژی بسیار بیشتری را نسبت به باتری‌ها را برای وزنی معین ذخیره کند. هیدروژن در مخازن خنک کننده در بدنه نگهداری خواهد شد و به سلول‌های سوختی پمپ می‌شود که در آنجا با اکسیژن واکنش داشته و برق تولید می‌شود.

کشتی هوایی ایرلندر می‌تواند به بیشینه سرعت حدود ۸۰ مایل در ساعت (۱۳۰ کیلومتر در ساعت) دست یابد و به طور کلی میانگین سرعت آن ۶۰ مایل در ساعت (۱۰۰ کیلومتر در ساعت) خواهد بود. این بیشتر به سرعت یک خودرو یا قطار تا یک جت مسافری کوتاه برد نزدیک است که می‌تواند با سرعت بیش از ۴۵۰ مایل در ساعت (۷۲۰ کیلومتر در ساعت) پرواز کند.

به گفته مقامات شرکت هایبرید ایر وهیکلز، برای برخی سفر‌های بین شهری با فواصل ۱۰۰ تا ۲۵۰ مایل (۱۶۰ تا ۴۰۰ کیلومتر) سفر از مرکز یک شهر به مرکز شهر دیگر فقط اندکی کندتر خواهد بود، زیرا کشتی هوایی ایرلندر توانایی فرود در فضا‌هایی بسیار کوچک‌تر نسبت به یک هواپیما یا حتی روی آب را دارد.

به عنوان مثال، شرکت تخمین می‌زند که سفر بین شهر‌های سیاتل آمریکا و ونکوور کانادا با ایرلندر اندکی بیش از ۴ ساعت طول بکشد که کمی بیشتر از بیش از سه ساعت پرواز با هواپیماست. این در شرایطی که ایرلندر فقط ۴.۶ کیلوگرم دی اکسید کربن به ازای هر مسافر طی این سفر تولید می‌کند، اما این میزان برای یک جت مسافری عادی برابر با ۵۳ کیلوگرم است.

مقامات شرکت هایبرید ایر وهیکلز اطمینان دارند که ایرلندر تجربه‌ای به مراتب لذت بخش‌تر از گزینه‌های دیگر را ارائه خواهد کرد.

پنجره‌هایی از کف تا سقف در ترکیب با ارتفاع پرواز زیر ۱۰ هزار پا (۳۰۴۰ متر) به معنای آن است که طی سفر مناظری دیدنی انتظار مسافران را می‌کشند؛ و از آنجایی که بالون هلیومی عظیم پیشرانه‌ها را از کابین مسافران جدا می‌کند، لرزش کم و تقریبا هیچ سر و صدایی وجود نخواهد داشت. این هواگرد تا حد زیادی تحت تاثیر تلاطم‌های هوایی نیز قرار نخواهد گرفت.

در واقع، مسافران ایرلندر می‌توانند پروازی راحت، ساکت و سبز را تجربه کنند.